اثربخشی روش واقعیت درمانی بر کاهش رفتارهای چالش انگیز دانش آموزان با اختلال نافرمانی مقابله ای

پژوهش حاضر به منظور تعیین اثربخشی روش واقعیتmدرمانی بر کاهش رفتارهای چالش انگیز اختلال نافرمانی مقابله ای در دانش آموزان پسر پایه پنجم و ششم دبستان در شهر تهران انجام شده است. روش پژوهش، از نوع نیمه آزمایشی بوده و از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه استفاده شد. جامعه مورد مطالعه پژوهش را دانش آموزان پسر پایه پنجم و ششم دبستان های پسرانه شهر تهران در سال تحصیلی 94-93 تشکیل می دادند. نمونه گیری به روش تصادفی خوشه ای چند-مرحله ای انجام شد. پس از تکمیل پرسشنامه علائم مرضی کودکان (csi-4) توسط معلمان، 30 دانش آموز که در شاخص نافرمانی مقابله ای پرسشنامه علائم مرضی کودکان نمره بالاتر از نمره برش کسب کردند، انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. دانش آموزان گروه آزمایش 10 جلسه 90 دقیقه ای روش واقعیت درمانی را دریافت کردند. بعد از پایان جلسات، پس آزمون از آن ها به عمل آمد. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها نیز از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. براساس نتایج بدست آمده، در گروه آزمایش، نسبت به گروه گواه، در مرحله پس آزمون کاهش معناداری در رفتارهای چالش انگیز اختلال نافرمانی مقابله ای مشاهده شد (001/0p>). با توجه به یافته های این پژوهش، روش واقعیت درمانی، منجر به کاهش برخی از رفتارهای چالش انگیز اختلال نافرمانی مقابله ای در دانش آموزان می شود و می توان از آن به عنوان یک روش مداخله ای موثر سود جست.